Veiligheid en beveiliging
Criteria volgens hoofdstuk 9 van de HPO-I en de CREST-definitie van de FBI. Beveiliging heeft een soortgelijke werking als beveiligingsproducten, aangezien een technologie een van de volgende kan zijn: Een beveiligingsproduct Er zijn een aantal hulpmiddelen en systemen die de mate van beveiliging van een omgeving verhogen. Het meest bekende voorbeeld van dit type is het netwerk van beveiligingsproducten of -diensten. Treinen, bussen, vliegtuigen, auto’s en openbare diensten zijn enkele voorbeelden. Softwareprogramma’s zijn een ander objectbeveiliging: een op berichten gebaseerde bescherming die bescherming biedt tegen aanvallen door het informele gebruik van gereedschappen en technieken. Vandaag de dag zijn er bijna evenveel producten en diensten gericht op de ontwikkeling van de veiligheid als er mensen zijn die deze producten of diensten nodig hebben en gebruiken. De drempel van TVM II naar MCP is het voorkomen of tot een minimum beperken van de gevolgen van een negatieve aanval. Een deskundige en/of een systeem kunnen niet altijd bewijzen dat hun systemen veilig zijn op een eenvoudige, schone en niet gepolitiseerde manier, maar zij moeten ernaar streven systemen veiliger te maken. Het markeren van de ongeschiktheid van een beveiligingsproduct maakt het waardevoller voor de industrie. Propriëtaire beveiligingsproducten die open source zijn, hebben hetzelfde doel, namelijk het vinden van een zwakke plek die kan worden uitgebuit. Beveiliging is een ander aspect van integriteit en controle. Integriteit is wenselijk omdat de werking van een systeem beter beschermd is dan wanneer het niet zou worden bewaakt. Integriteit kan ook een algemeen veiligheidseffect hebben op het systeem: een systeem dat niet beschermd is, zal de zwakke plekken in het systeem gemakkelijker en op meer substantiële manieren uitbuiten. Sensency ziet integriteit als een uitstekend hulpmiddel om te leren hoe het systeem goed beveiligd kan worden. Beveiliging is de mate waarin een systeem zichzelf doet of kan beschermen tegen aanvallen. Beveiliging heeft het meeste effect op de autonomie van het systeem, want als de controle over het systeem verloren gaat, doen de beveiligingsmaatregelen er niet toe. Een systeem dat al beveiligd is, kan echter niet gevrijwaard blijven van aanvallen tegen het systeem. Sommige afhankelijkheden van het systeem kunnen worden ondersteund en sommige diensten van een lager niveau zullen onbeschikbaar blijven als de huidige beveiligingsoplossing ontbreekt of onvolledig is. Beveiliging in tweeën breken en in twee kampen indelen levert geen concrete definitie op.
Het elimineren van USB Impliciet opstarten of USB Inspectie
Een deel van de beveiliging introduceerde de USB interface, een seriële en parallelle interface om OS’en op een USB stick te draaien. Hierdoor konden we toegang krijgen tot de boot manager , die de BIOS boot manager spreekt.
De sirene oproep van dit soort USB OOBE feature was duidelijk: Linux-waardige OS’en die deze interface gebruiken kunnen volledige toegang krijgen tot de boot managers. Echter, na het evalueren van de USB beveiliging kwamen we tot de conclusie dat USB OOBE gelijk staat aan een totale USB BIOS omzeiling. Als USB OOBE een aparte functie zou zijn, zou het dan de moeite waard zijn om er een code voor te schrijven? USB OOBE is op zichzelf geen veiligheidslek maar een logisch pad om BIOS bescherming te omzeilen. Omdat de bootmanager zijn eigen rootkit heeft, is het essentieel om de kleine en fundamentele BIOS beschermingslaag, ingebed in de kernel, weg te strepen. Dit pad zelf is even belangrijk als het BIOS zelf. Als we de bootmanager bescherming wegnemen, krijgen we weer volledige toegang tot het goed werkende beschermde klassieke BIOS dat aanwezig is op alle BIOS gebaseerde systemen. Mettertijd worden de toegangspunten tot de bootmanager groter en dus praktischer om uit te buiten.
De grootste tekortkoming van deze aanpak is dat USB OOBE de bootmanager openstelt voor dezelfde aanvalsvectoren die standaard worden gebruikt om BIOS op USB te omzeilen. Iedere aanvaller kan een USB-apparaat van de juiste informatie voorzien en volledige toegang krijgen tot de bootmanager.
Er zal een nieuwe bootmanager nodig zijn om dit te verhelpen.
USB OOBE is een veiligheidsrisico omdat de hele bootmanager de hardware inkapselt. Hardware beveiligingsfuncties worden geïmplementeerd met BIOS. Omdat dit om verschillende redenen zeer moeilijk te beheren is, is het moeilijker om unieke mechanismen te definiëren om het apparaat toegankelijk te maken.
We hebben ook ontdekt dat de niet-kernelruimte alle informatie over het apparaat en het systeem bevat. Verder is het aan te bevelen om het apparaat te versleutelen met de standaard versleutelingsprotocollen, zodat de aanvaller de ontcijferingssleutel niet kan bemachtigen door er misbruik van te maken. Geen van de standaard protocol commando’s zijn bekend bij de bootmanager, om de toegang minder gebruikers-onvriendelijk te maken. Het fysieke apparaat, dat is aangesloten en blootgesteld aan de omgeving, is een toestandsmachine uit de systeemstatus momentopname. ISO onderhandeling (+ Volgende Regressie Herinnering) Paranoia Dat is wat we zien wanneer we merken dat een verkoper probeert om de tweede recentere versie van beveiliging te backporteren vanuit een ouder bestand. Wat als het de beveiligingsmechanismen bevat en de rest van de fysieke structuur negeert? Dit is het Reverse Engineering (RAML) gebruiksdeel van beveiliging. RAML is het identificeren van een bibliotheek/programma dat nodig is en beveiliging is gebaseerd op het detecteren van de gebruikers van de bibliotheek/het programma.
LEES MEER :
Criteria volgens hoofdstuk 9 van de HPO-I en de CREST-definitie van de FBI. Beveiliging heeft een soortgelijke werking als beveiligingsproducten, aangezien een technologie een van de volgende kan zijn: Een beveiligingsproduct Er zijn een aantal hulpmiddelen en systemen die de mate van beveiliging van een omgeving verhogen. Het meest bekende voorbeeld van dit type…